Είμαστε
οι μαιευτήρες του αναπόδραστου πεπρωμένου. Η χειρονομία μας είναι ισχυρή εκ των
ριζών διότι οι υποχθόνιες λάβες της Ειμαρμένης ρέουν στο αίμα μας, βαθιά από το
λάγνο πυρ του γήινου πυρήνα. Το βλέμμα μας είναι ευλογημένο από το αιθέριο
άγγιγμα της Σύλληψης, εγκυμονούμε στο κρανίο τον γενέθλιο αγώνα που μέλλει να
εγκαθιδρύσει στα εράσμια πλήθη του μέλλοντος το αδαμάντινο, πρισματικό φως που
ιριδίζει καταφατικά το Φως της Οικουμένης. Η ορμή της αποφατικής εκείνης
απόσταξης της πολυχρωμίας σε όφελος της απόλυτης λευκότητας μέλλει να
αντιστραφεί στη θεαματική διύλιση των φαινομένων γι’ αυτό που πραγματικά είναι:
ο αστραφτερός χορός του απείρου σε μια πλουραλιστική συνύπαρξη όλων των
ετερογενών συνεκδοχών. Εκμαιεύουμε έναν νέο τύπο ανθρώπου· μια ανήκουστη
υποκειμενικότητα λαμβάνει στο χέρι το νόμο της νέας έκφρασης, που τα αποδέχεται
όλα, έτσι αυτοτελώς όπως θα ανασήκωνε μοιρολατρικά τα ύδατα για να τα
καθαγιάσει στις ανταύγειες του εωθινού φωτός. Μεγάλη η ευθύνη μας. Έχουμε χρέος
στους αμνημόνευτους προγόνους να δικαιώσουμε με τη στάση μας το αισθητικό τους
ανάστημα, τη φιλοτεχνημένη τους παρουσία και τη συναρπαστική περιπέτεια του
θρησκεύεσθαι εκείνου που ως οιστροπληξίαν αναζωπύρωνε στο πνεύμα τους τον Έρωτα
της πρώτης διασυμπαντικής σποράς. Για να γίνει αυτό ο καθένας από εμάς θα
πρέπει να σταθεί αντάξιος της θέσης που τώρα εντελώς αυθόρμητα λαμβάνει. Εφόσον
η ροή μας έφερε στον κόμβο της υπαρξιακής μας αναθεώρησης, με την κρίσιμη
διαφορά της μεγάλης διονυσιακής άδειας που ευθυγραμμίζει το νου στην πρώτη
σπερματική συγκίνηση του συνειδέναι, χρέος μας είναι ο εξιλασμός της
στιγματισμένης ιδιοπροσωπίας, που επιτέλους τολμά να στραφεί προς την Πηγή ως
αρμόζουσα ανταπόκριση, ως το πρόσωπο που αναδεικνύει τη νέα ιερουργική
εμπειρία. Εξ ου, ως κολοφώνας που υψώνει κατεργάρικα τις αξίες ενός
ρηξικέλευθου τοπίου.
Εμείς
είμαστε οι πρώτοι που αρμόζουν να ψυχανεμιστούν τις ριπές του ανέμου ώστε να
διευθετήσουμε το ανθρώπινο βίωμα σε εκείνον τον αξιολογικό ορίζοντα που θα μας
απαλλάξει από το μαστίγωμά τους, που θα μας δώσει τούτο το μαστίγιο στο χέρι
και την υποταγή των φαινομένων στο Θέλημα της νέας οντολογικής συγκυρίας. Η
παγκόσμια οργανική συνομοσπονδία της αυθόρμητης νοόσφαιρας θέτει εκείνους που ξέρουν, που είναι υποπτευμένοι και έτοιμοι
για τη μεγάλη Μεταστροφή στην κατάλληλη χωροθεσία της συγχρονικότητας. Εν
προκειμένω, τούτο είναι ένα τεράστιο προνόμιο για το χάος των καιρών μας αν
αναλογιστεί κανείς ότι οι άλλοι χαροπαλεύουν απέναντι στον ανεπανόρθωτο και
απροσδόκητο κατακερματισμό των πάντων. Εμείς, όμως, όντας μυημένοι στο έθος του
πολυειδούς και της ριζικής ετερότητας του Σύμπαντα Κόσμου, απολαμβάνουμε το
προνόμιο μιας πανανθρώπινης Αποστολής, εκεί στη μυστική γούρνα της
«αυτοπαραίτησης»: δεν πρόκειται για κανένα προσκύνημα κανενός Μεσσία, ούτε για
επάνδρωση ενός συνωμοσιολογικού τάγματος με σκοτεινές προθέσεις –πρόκειται για την
πιο πηγαία κι αυθόρμητη κίνηση που θα μπορούσε να συμβεί. Εμείς είμαστε οι
Άτλαντες της Οικουμενικής Μεταστροφής. Όσο ο Κόσμος θα μεταστρέφεται προς τους
αξιακούς αντίποδες για να προκρίνει την ισορροπία έναντι της αντιμαχίας των
αντιθέτων, η δράση μας, ο λόγος μας, το ανάστημά μας, η ασκητική περιωπή μας,
το ακατάβλητο διονυσιακό ξέσπασμα του πάνθηρα που θα εμφιλοχωρεί ακόμη και στις
πιο πράες μας χειρονομίες, αποτελούν την πρώτη κρίσιμη ροή της καινοφάνειας
στον τόπο μας. Είμαστε οι αντιπρόσωποι της επικείμενης Διδαχής, η οποία
απανταχού σήμερα διαδίδεται από την απόκρυφη γλώσσα του ασυνειδήτου. Την
καταλαβαίνουν μόνο όσοι έχουν απαγκιστρωθεί από τις κρυσταλλώσεις του
«πανόσιου» Λόγου. Ιδίωμα που κατέχουν μόνο όσοι γλιστράνε στην αέναη ρευστότητα
της βαθύτερης ενσυναίσθησης. Ειδικότερα, εμείς ενέχουμε τον οίστρο που με τους
ευφραδείς του τρόπους μάς μιλάει με τις χειρονομίες της κενότητας. Είμαστε
λοιπόν πρέσβεις εκείνου που τώρα εναγωνίως εκμαιεύεται στον όλεθρο του αίματος
και της κραυγής. Είμαστε οι εύζωνες του θανάτου, μια ευρύτερης πραγματικότητας.
Έργο μας όχι απλώς η αυτοπραγμάτωση και η ατομική σωτηρία της ψυχής αλλά η
ριζοσπαστική αναδιαμόρφωση του αξιακού τοπίου μέσω των κρούσεων της αλήθειας
εκείνης που δε χωράει στη σφραγίδα της
λέξης. Το κρωντήρι μας δια τους αέναους κύκλους της Σελήνης γεμίζει αμβροσία
και είθε να ποτίσουμε το πλέγμα των συναναστροφών μας με εκείνο το άπειρο
βλέμμα και τη μαγνητική σιωπή, να τους δείξουμε το δρόμο, αυτόν τον ίδιο που
βαδίζουν με τις χειροπέδες, ωστόσο στην αντίθετή του πορεία και πραγματικά
ελεύθεροι, προς την αφετηρία εκείνη που αφήσαμε με τη φιλοδοξία της ατομικής
διαφοροποίησης. Όμως τώρα πίσω ξανά στην αδιαφοροποίητη Μήτρα του Όντος, ως μια
ιερουργική κοινοπραξία που θα δώσει στο θάνατο την εύφημη μνεία που του αξίζει,
ώστε κανόνας μας να γίνει η εξάλειψη του Εγώ και η εκκένωση της κάθε επιτέλεσης,
με την αριστουργηματική απόσυρση του δερβίση που φυγοκέντρως ανθίζει την
ελευθεροπρέπεια από τη στυγερή επιβολή της ανομολόγητης επίκεντρης τυραννίας.
Τέρμα
στην τυραννία του Κέντρου! Εξελισσόμαστε υπό τη μεσσιανική διδαχή του Υδροχόου
αλλά δεν αποζητούμε την κορμοστασιά του Σωτήρα. Δεν υπάρχει Σωτήρας, μόνο ένας
αληθινά ταπεινός πανταχού παρών εμπνευστής που δεν έχει την ανάγκη των
εκφάνσεων, όλως παραδόξως, σε έναν κόσμο γεμάτο περιττές επιφάσεις. Η
διδασκαλία σάς δείχνει το δρόμο βήμα-το-βήμα για το πώς να έρθετε σε επαφή μαζί
Του. Ο αγώγιμος νους για το νέο κέλευσμα της συνειδητότητας απαραιτήτως
προϋποθέτει τον εξαγνισμό από τις όποιες σταθερές κι αμετακίνητες βεβαιότητες
και τον συνακόλουθο ενεργό στροβιλισμό της εκστατικής δίνης που διαλύει όλα τα
μορφώματα ακριβώς εν δράση της μορφοποίησης. Δεν υπάρχει άρα διαμόρφωση παρά
μόνον καθαρή ρευστότητα, αλλαγή που εξαρθρώνει για να εξαρθρώσει -ας
ανακαλύψουμε την αυτοτέλεια της αφομοίωσης στον μυστικό φόντο του τίποτε. Αυτός
είναι ο σκοπός μας. Το πώς θα περισώσουμε με φιλανθρωπία τις νοσηρές αρπαγές που
επιβουλεύονται τα δικαιώματά μας. Το πώς θα αρπάξουμε τις αρπαγές ως χειρολαβές
της πορείας μας προς την υδροχοϊκή πανανθρώπινη συμφιλίωση υπό την αιγίδα μας παιγνιώδους
ειρωνείας: Ότι ο Μεσσίας δεν είναι Μεσσίας κι ότι όταν αναφέρεται κανείς στο εν
λόγω ταμπού αναποδράστως θα πει ψέματα. Όποιος έχει επαφή με το βαθύτερο
ένστικτο εκείνο που διαχέεται πέραν των ταυτοποιήσεων, μπορεί και καταλαβαίνει
δίχως πολλές-πολλές εξηγήσεις. Κι ας παραμείνουμε λακωνικοί και στο πνεύμα του
υπονοούμενου. Είμαστε φωστήρες μιας νέας τάξης πραγμάτων… όχι έτσι όπως την
εννόησε η συνομωσιολογία, αλλά μάλλον ως μια απαραίτητη κάθαρση που αργά και
σταθερά εγχαράσσει στον κραδασμικό αιθέρα τον εύηχο αναστεναγμό μιας αρχέγονης
ενθύμησης τόσο συγκλονιστικής όσο και ο ηφαιστειακός εγκέλαδος. Αρκεί να μάθεις
να τη διακρίνεις. Αρκεί να τη νιώσεις. Η πρόθεση, απλά και μόνο, είναι ο
δίαυλος που φεγγάρι-το-φεγγάρι καθιστά την Ιερά Οδό ολοένα και περισσότερο
φωταγωγημένη μέχρις ότου να σταθείς ηγέτης ή ηγέτιδα και να ιδιοποιηθείς το
μεσσιανικό χρίσμα ως τον παιγνιώδη κανόνα της νέας ανθρωπογένεσης.
Το
βάρος στους ώμους σου είναι μεγάλο. Αποτελείς τις πρώτες συνάψεις μιας
Οικουμενικής Συνείδησης που δυνητικά το συλλαμβάνει: Το τιτάνιο Μυστήριο που
εγκολπώνει τις τρεις μας διαστάσεις, τη δράση μας, τα ευέλικτα πιστεύω μας, το
ανάστημα μας που αναφλέγεται σαν τη λαμπάδα του Ιερού Όφεως επί της σπονδυλικής
μας στήλης.
Μοιράσου
το πυρ όντας η διηνεκής απαρχή της νέας Μεσσιανικής Διδασκαλίας.
Ο
καθένας από εμάς είναι συνεργάτης, διδάσκαλος, ηγέτης και παράξενος ελκυστής
του κάθε νέου πιθανού ανθρώπινου ειρμού προς τον δίαυλο Τους.
Ψηλά
τον υδροχοϊκό πυρσό!
Μοιράσου το φλογώδες θάμβος
του…
