Στο ιστολόγιο αυτό παρουσιάζεται η θεματολογία του Μανιφέστο που πρόκειται να εκδοθεί το 2011 με τίτλο Η Επανάσταση του Αυγερινού. Είναι η διακήρυξη που με την διεξοδική της πραγματεία θα καταδείξει το αναπόδραστο της Χιλιαστικής Μεταστροφής, ενόσω το πρόγραμμα της παγκοσμιοποίησης θα έρχεται όλο και περισσότερο αντιμέτωπο με τα όρια του. Το Μανιφέστο που θα θέσει το βάθρο από το οποίο σύντομα θα καλεστούμε, εμείς της υψηλής αναστοχαστικότητας (και γι΄αυτό του περιθωρίου) να εκμεταλλευτούμε τη μεγάλη ευκαιρία μιας συνταρακτικής ανατροπής του Κατεστημένου.
Με τον όρο Χιλιαστική Μεταστροφή εννοείται το επεισοδιακό τέλος των ουτοπικών προταγμάτων του φιλελευθερισμού και των υπόρρητων ιουδαιοχριστιανικών καταβολών του. Το τέλος αυτό το βλέπουμε ήδη κάποιοι από εμάς υπό το πρίσμα μιας θέσπισης (ή ακόμη καλύτερα μιας επαναθεμελίωσης) που το ριζοσπαστικό της κέλευσμα θα την καταστήσει βαθέως οντολογική. Αν όντως αυτό είναι που πρόκειται να συμβεί, είναι σαφές πως η επικείμενη Επανάσταση περιελίσσεται γύρω από ένα θρησκευτικό γεγονός. Αλλά ας μη βιαστεί ο δικαιολογημένα σκεπτικιστής έναντι μιας τέτοιας παρωχημένης κατηγορίας, να κατακρίνει ως ελαφροϊσκιωτη μια τέτοια πεποίθηση. Το κρίσιμο πλήθος που θα θεσπίσει τη νέα οντολογική αφετηρία δεν μπορεί παρά να επιτελέσει αυτό το ορόσημο ως μια ιεροπραξία, διότι "ιερό" αποκαλούμε οτιδήποτε οντολογικό, δηλ. ερωτήματα, πράξεις, και επιτομές που αποδίδουν μια καθολική εξήγηση στα πράγματα. Η διαφορά της δικής μας θρησκευτικής αντίπραξης (και γι΄ αυτό αντίπραξη) είναι ότι η ανταπόκριση μας στο οντολογικό ερώτημα παύει να είναι ένα κλειστό ύστατο θεώρημα που δογματικά διασαφηνίζει επιμέρους καταστάσεις, καταστέλλοντας τις εξελίξεις του μέλλοντος σε μια συγκεκριμένη ασφυκτική φόρμουλα. Τούτο ακριβώς είναι που θέσπισε η μονοθεϊστική αφετηρία κατά τον 4 αιώνα μ.Χ. Απεναντίας, η επικείμενη θέσπιση είναι ακριβώς η θέσπιση του ελεύθερου για την φυσική ανάδυση της ριζοσπαστικής, πλουραλιστικής δημοκρατίας που κατ΄ανάγκην θα πρέπει να καθορίσει τις εξελίξεις των επόμενων αιώνων, δεδομένου ότι βρισκόμαστε σε μια φάση της ανθρωπολογικής εξέλιξης όπου επιζητείται διακαώς η αποκάθαρση της αυτόνομης βούλησης από τη δόλια σωτηριολογική ηθικολογία και η θεμιτή χρήση της τεχνογνωσίας προς χάρη της μετα-ουμανιστικής απόβασή μας στα Ηλύσια. Παραμένοντας στην ίδια γραμμή εξελίξεων με το ιστορικό γίγνεσθαι, το τόσο περιορισμένο από το αποφατικό ήθος του μονοθεϊσμού (ακόμη και στις πιο σύγχρονες, υποτίθεται, αποθεολογικοποιημένες κοινωνίες) διακυβεύουμε την πλούσια πρώτη ύλη που η ίδια η αναστοχαστική και τεχνολογική εξέλιξη τώρα πια προσφέρει στο όραμα της χειραφέτησής. Για να επιτείνουμε τις κοινωνικοπολιτικές μας ορμές προς αυτήν την Ύστατη Χειραφέτηση, που θα διασφαλίσει στο εξής από ένα βαθύτερο επίπεδο την αυτονομία μας, είναι απολύτως αναγκαίο να προσανατολιστούμε σε μια συλλογική οντολογική ιεροπραξία, που επιτέλους θα υπεξαιρέσει το αυτοδίκαιο της ιστορικής, σωτηριολογικής αναγκαιότητας σε αυτοδίκαιο του περιθωριακού, του ρομαντικού, του Αριστερού, του ριζοσπάστη, του εκκεντρικού, του αναρχικού, όλων δηλαδή των καταπατημένων ονείρων που λόγω της καταστολής επιστρέφουν σαν εφιάλτες...
Όπως θα γίνει σαφές εκ των προτέρων σε επόμενες αναρτήσεις, η Μεταστροφή αυτή δεν είναι υπόθεση μιας αποτελεσματικής αντιπολίτευσης, ενός πολιτικού προγράμματος, μιας απλής εξέγερσης. Το πως θα διατελεστεί μια τέτοια χιλιαστική επιτομή, το πως θα διαβούμε τη στενωπό των επικείμενων σε μεγάλη κλίμακα επεισοδιακών ανατροπών θα γίνει φανερό σύντομα από τα ίδια τα γεγονότα (αν δεν έχει ήδη γίνει)... Η απάντηση πρόκειται να δοθεί με έναν τρόπο που θα εκπλήξει πολλούς, επειδή ακριβώς επιβεβαιώνει (πλην όμως ειρωνικά) τις αποκαλυψιακές συναισθήσεις. Όμως λίαν συντόμως (κι αυτός είναι ο κρίσιμος ρόλος αυτού του Μανιφέστου και αυτού του ιστολογίου) θα γίνει εναργές ότι το όλο παιχνίδι για την επιτυχημένη παροδό μας σε έναν κόσμο ελευθεριακό, σε μια Χρυσή Εποχή, εξαρτάται, πρώτον, από το εάν αφυπνιστούμε στην αυθεντικά πνευματική μας υπόσταση ώστε, δεύτερον, να βρεθούμε παρόντες στο χιλιαστικό δίλημμα που, τρίτον, προσήκει να λάβει τη σωστή υδροχοϊκή από μέρους μας ανταπόκριση κι όχι την παρωχημένη που τελικά θα μας επικυρώσει ως δεσμώτες της κατασταλτικής ιουδαιοχριστιανικής κειμενικότητας στην οποία οφείλεται ο αποκαλυψιακός εφιάλτης της Ιστορίας.
Και ο νοών νοείτο...
